Deze gîte is verkocht per 14 augustus 2014 en de koper zet de exploitatie als gîte voort
Gedurende onze eerste zomer in Champrobert passeerden we dagelijks met onze honden op weg naar het bos een alleraardigst klein huisje waar weliswaar de dakkapel van was ingestort, maar de rest van het dak leek nog in goede staat. Het huis was onbewoond en navraag leerde dat dit reeds sedert 1950 het geval was. Nu stond tot midden van de jaren negentig de helft van de dorpen leeg in de Morvan, dus dat was niets raars.
Gedurende de winter 93-94 maakten we verbouwingsplannen voor de grange, de vergunningaanvraag was ingediend en de eerste opzet werd verworpen, omdat die teveel inbreuk zou maken op de karakteristieke bouwstijl van de Morvan. De tweede aanvraag werd goed gekeurd.
Pasen 94 combineerden we zakelijke afspraken bij onze dochteronderneming in Nantes met een korte klusvakantie in Champrobert. De dagen voor Pasen waren warm geweest met temperaturen ver boven de 20 graden. Onze nacht in de caravan was echter erg koud en toen we wakker werden lag er een flink pak sneeuw; godzijdank had ik nog een verdwaalde ijsmuts in de auto liggen. We zouden vast een doorbraak maken in de dependence van de toekomstige hal naar de keuken. Het bleef echter zo waterkoud dat je de steenbeitel nauwelijks vast kon houden. Dus stelde ik Joke voor om ons te verwarmen bij de kachel van George en Juliette Bouchet, ons boeren echtpaar op de hoek. Daar werden we allerhartelijkst ontvangen en terwijl we nauwelijks aan de keukentafel waren aangeschoven kwam George met het grote dorpsnieuws : Jean Marie, de hereboer van Champrobert en eigenaar van een flink aantal huizen, stallen, weilanden en bossen rondom ons gehucht, was net overleden.
Het grote witte huis, dat dominant de “skyline” van Champrobert beledigt, was een renovatiecreatie van Monsieur Marie uit de jaren 50, maar wel gebouwd boven op een middeleeuwse boerderij. Volgens George stond het huis vol met duur antiek. Zouden wij- gekke Hollanders- geen interesse hebben in dat huis ? Misschien wel als het antiek bij verkoop de aankoop van het huis zou kunnen financieren, dan kunnen we een bom op het wangedrocht gooien!
Op mijn vraag of het huuske aan het uiterste puntje van Champrobert misschien ook van Monsieur Marie was, werd bevestigend geantwoord. Dan willen we graag een afspraak met een vertegenwoordiger van de erfgenamen. Er was slechts een erfgenaam, een verre nicht. Er was al een makelaar ingeschakeld om al het onroerend goed te verkopen.
In ons eerste jaar in de Morvan waren we er achter gekomen dat er voor huizen alhier eigenlijk drie soorten marktprijzen bestonden: het hoogste niveau voor Parijzenaars, die hier niet bepaald geliefd zijn, een iets lager niveau voor de buitenlanders en een veel lager niveau voor de Morvandiaux. En op dat niveau willen wij voortaan zaken doen! Op mijn vraag aan George wat nu een reële koopprijs voor dat huisje zo zijn zei hij 1 million francs (anciens) : 10.000 francs. De senioren hier rekenden nog steeds in de oude franken van meer dan 20 jaar geleden. We konden onze oren nauwelijks geloven. George regelde voor tweede Paasdag een afspraak met de makelaar voor bezichtiging van zowel het grote witte huis als het kleine huisje.
De inboedel van het grote huis stelde niets voor, maar je zou er een grote Chambres d Hotes van kunnen maken. Onze middelste dochter zat nog op de Hogere Hotelschool in Maastricht en we vroegen haar of ze misschien zin had in een CdH. Na haar 50 e wilde ze zich misschien wel gaan opsluiten in de Morvan, maar de eerste decennia zeker niet.
Het kleine huisje had oorspronkelijk uit slechts 1 kamer bestaan, die later was opgesplitst in een slaapkamer en een woonkamer/keuken. Zoals bij veel huizen in de Morvan waren er in het geheel geen sanitaire voorzieningen. Men deed zijn behoefte gewoon buiten in een greppel. De aanbouw was later gemaakt voor het houden van kleinvee. Maar met een doorbraak naar het eigenlijke huis zouden we hier een keuken en een badkamer in kunnen maken. Na het slopen van het scheidingswandje zouden we de oorspronkelijke woonkamer met de grote haardpartij weer in ere kunnen herstellen. Via de kapotte dakkapel regende het wel zo hard aan de westkant in de woonkamer, dat daar uit de vloer brandnetels en bramen groeiden.
Met een paar maanden werk zouden we dit huisje relatief snel bewoonbaar kunnen maken, terwijl het bewoonbaar maken van onze stal nog vele jaren zou gaan kosten. Een aantrekkelijk idee om de caravan in te gaan wisselen voor dit knusse Hans en Grietje Huuske.
Met het prijsidee van onze George in het achterhoofd boden we de makelaar een prijs van 20.000 FF, maar dan wel met een hoeveelheid eikenbos er bij geleverd. De makelaar vond dat toch wel erg weinig, maar zou er over na denken met zijn cliënte ; met Hemelvaart zouden we weer terug komen in Champrobert en dan zou hij met zijn antwoord komen. In de tussentijd knepen we hem wel als een oude dief dat er niet andere kapers op de kust zouden komen. Na 5 weken terug in de Morvan deed de makelaar ons een tegenvoorstel van 30.000 FF met daarbij 7 perceeltjes bos uit de boedel van M.Marie. Omdat we in de tussentijd ook hadden ontdekt dat er onder de eeuwenoude walnoot op het erf een groot aantal pierres de taille (gevelelementen) van zandsteen en graniet lagen, die op zich zelf een grote waarde vertegenwoordigen, gingen we meteen akkoord met de makelaar.
De pierres de taille werden voor een groot deel gebruikt voor de te maken deur- en raamopeningen in de grange; dat was het laatste huis waar we nog hulp van een aannemer inriepen. Toen ik die aannemer de pierres de taille toonde riep hij uit : Monsieur ,vous avez trouve un tresor !! Kortom, als we de waarde van die elementen in mindering op de koopprijs van het pand zouden brengen bleef daar maar heel weinig van over,
Een aantal maanden later woonden we in ut Huuske en dat hebben we tot 2000 gedaan om daarna te verhuizen naar de grange, die uiteindelijk na 7 jaar klussen gereed was gekomen.
In dit huis werden we voor het eerst geconfronteerd met de noodzaak tot een vorstbestendige winter afsluiting. Strenge winters kunnen op deze hoogte temperaturen van onder de min 20 graden brengen. Indien een waterleidingnetwerk binnenshuis niet zeer vakkundig is aangebracht , kunnen er water resten achterblijven na het aftappen , leidingen en kranen kapotvriezen. Het verdient aanbeveling het hele net met een compressor leeg te blazen om ongelukken te voorkomen. Blijven er plekken in het netwerk die herhaaldelijk kapotvriezen, plaats dan extra aftapkranen. Maak een checklist van alle punten waaraan extra aandacht moet worden besteed. En dan nog kan het misgaan. Zo moest hier de complete inloopdouche opnieuw worden gebouwd nadat in de wand de kraanafsluiting was kapot gevroren omdat de douchekop niet op de grond was geleegd en er een zakleiding was gevormd door doucheslang naar de kraan aansluiting. Ook een toiletpot , die niet geleegd was of beveiligd door het er in stoppen van een hele wc rol was kapot gevroren. Datzelfde kan gebeuren met sifons van de wastafels.
La Frontiere du Paradis, aliias "ut Huuske" wordt ook in de Kerstvakantie verhuurd. De afgelopen jaren konden langlaufliefhebbers vaak hun eigen loipe vanaf de gîte trekken.
Per april 2011 is "ut Huuske" als meublé de tourisme door de Prefectuur van de Nevre geclassificeerd met 3***. Alleen door het ontbreken van een ligbad is het 4 sterren niveau voor deze gîte niet mogelijk. Maar ook hier hebben we na invoering van de concurrentievervalsende taxe de sejour het huisje laten declassificeren tot 1 ster om onze huurders niet onnodig het vel over de oren te laten halen, maar wel met behoud van de fiscale voordelen van de classificatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten